Ηρόδικος

Όνομα ιστορικών προσώπων της αρχαιότητας. 1. Η. ο Σηλυβριανός (5ος αι. π.Χ.). Γιατρός, παιδοτρίβης και διαιτολόγος. Καταγόταν από τη Σηλυβρία της Θράκης, παλιά μεγαρική αποικία. Σύγχρονος του Ιπποκράτη, άσκησε το ιατρικό του επάγγελμα στα Μέγαρα, στη Σηλυβρία, στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις. Αιτία των ασθενειών θεωρούσε την κακή δίαιτα – εννοώντας όχι μόνο την τροφή ή το ποτό αλλά τον γενικότερο τρόπο ζωής. Το θεραπευτικό του σύστημα βασιζόταν σε δίαιτα, ζεστά λουτρά, εντριβές, τρέξιμο και κοπιαστικές γυμναστικές ασκήσεις. Άλλοτε φυματικός o ίδιος, φαίνεται ότι είχε θεραπευθεί υποβάλλοντας τον εαυτό του σε αυτό τον τρόπο θεραπείας. Όμως το σύστημά του, καθώς το εφάρμοζε αδιάκριτα για κάθε αρρώστια, αποδείχθηκε από την αρχή κιόλας επικίνδυνο για τη ζωή των αρρώστων. Η γνώμη μάλιστα των σχολιαστών αυτής της θεραπευτικής μεθόδου ήταν ότι δεν θεράπευε, αλλά απλώς μετέθετε τον θάνατο στο μέλλον. Σε μία κριτική του Πλάτωνα σχετικά με τη μέθοδο του Η., αναφέρεται ότι για την εφαρμογή της πρέπει ο ασθενής να εγκαταλείψει κάθε άλλη απασχόληση, πράγμα αδύνατο για τους βιοπαλαιστές. O Η. αναφέρεται και ως δάσκαλος του Ιπποκράτη· η άποψη όμως αυτή δεν φαίνεται πιθανή, δεδομένου ότι o τελευταίος εναντιώθηκε σε κάθε υπερβολή, και ιδιαίτερα στη γυμναστική ως θεραπευτικό μέσο, έκρινε μάλιστα αυστηρότατα τη μέθοδο του Η. Πιθανότερος δάσκαλος του Ιπποκράτη θεωρείται ο Η. ο Κνίδιος, όπως φαίνεται από την ομοιότητα των θεωριών των δύο σχολών. 2. Η. ο Λεοντίνος (5ος αι. π.Χ.). Γιατρός από το Λεόντιο της Σικελίας. Άσκησε το επάγγελμά του στην Αθήνα. Ήταν γιος του Χαρμόνιου και αδελφός του ρήτορα και σοφιστή Γοργία, τον οποίο είχε παρακολουθήσει ο Ιπποκράτης στο διάστημα της διαμονής του στην Αθήνα. Αναφέρεται ότι πιθανόν ήταν δάσκαλος του Ιπποκράτη. 3. Η. ο Κνίδιος (5ος αι. π.Χ.). Γιατρός. Κατά τον Γαληνό, ήταν συγγραφέας του έργου Περί φύσεως της συλλογής του Ιπποκράτη. Υποστήριξε τη θεωρία περί χυμών, με την οποία ασχολήθηκαν λεπτομερώς οι ιπποκρατικοί. Απέδιδε την αιτία των ασθενειών στη διαταραχή της ισορροπίας των χυμών του σώματος, που προκαλείται από τη δυσαναλογία μεταξύ της τροφής που παίρνει ο άνθρωπος και των καύσεων, των κινήσεων δηλαδή του σώματός του. Η απόλυτη ταύτιση της θεωρίας του με εκείνη του Ιπποκράτη για το ίδιο θέμα δικαιολογεί την παραδοχή του Η. ως πιθανού δασκάλου του πατέρα της ιατρικής. 4. Η. ο Βαβυλώνιος (2ος αι. π.Χ.). Γραμματικός από τη Βαβυλώνα. Ήταν γνωστός και με την επωνυμία Κρατήτειος, επειδή ανήκε στη φιλολογική σχολή της Περγάμου, που ιδρύθηκε από τον γραμματικό Κράτη τον Μαλλώτη. Εχθρός των μαθητών του Αρίσταρχου, έγραψε σκωπτικό επίγραμμα, στο οποίο τους αποκαλεί «γωνιοβόμβυκες» (επειδή προκαλούσαν βόμβο, βουητό στις γωνίες των σχολείων) και «μονοσύλλαβους» (επειδή ασχολούνταν με τα μονοσύλλαβα). Έγραψε το σύγγραμμα Προς τον Φιλοσωκράτη, όπου καταφέρεται εναντίον του Πλάτωνα και των Σωκρατικών. Αποσπάσματα του έργου υπάρχουν στους Δειπνοσοφιστές του Αθήναιου. Σε άλλο έργο του, με τον τίτλο Σύμμεικτα υπομνήματα, περιγράφονται τα συμπόσια, και στα Κωμωδούμενα γίνεται λόγος για την αρχαία αττική κωμωδία και τα παράσιτα.